Wnerwiający pasażerowie komunikacji miejskiej, których musisz znać

Wszystkie opisane poniżej sytuacje wydarzyły się naprawdę.

#1. Torba - klasyk na początek

- No co mi tu pan tak tę torbę szarpie?
- Ja tylko staram się stanąć na prostych nogach, żeby się nie przewrócić, a chciałbym zauważyć, że podcina mi je pani, stukając torbą w moje kolana od tyłu.
- Patrzcie no! Taki gówniarz, a taki bezczelny! Szczyl będzie mi mówił jak mam torbę trzymać! Gnoje tylko w tych autobusach! Chamy i nic więcej!

#2. Biegacz

Biegnie na złamanie karku i skręcenie kostki po kamiennych schodach. Musi wbiec, co sił, z pełnym impetem w drzwi. Musi je pokonać, choć rozbrzmiewa już sygnał zamknięcia drzwi! Musi wbiec czym prędzej, bo nie zdąży na metro! A następne ma dopiero za 3 minuty!

#3. Cześć, Heniek, chcesz piwo?

- No cześć. Chcesz piwko?
- Nie no, nie mogę teraz.
- Ale ja tu mam, masz, dam ci, to sobie zaraz wypijesz. Ja tu sobie popijam trzecie już, ale jeszcze mam.
- Nie, nie, ja jeszcze dzisiaj pracuję.
- No ja też pracuję, właśnie mnie wieziesz do roboty, zaraz siadam w sto szesnaście i mam dwa kółka do zrobienia.
Tak, to była rozmowa dwóch kierowców trzy przystanki od pętli.

#4. Moralizator

- Inteligenty pier**lone. Wagonem jechać, za okna paczeć, a nie książki czytać - powiedział podchmielony pan, patrząc na mnie i kilku moich współpasażerów, czytających papierowe wydania e-booków. Jechaliśmy wagonikiem metra. Za okna, nawet na wezwanie, nie "paczaliśmy".

#5. To tylko miłość

"Mmm.. kocham cię" Powiedział on do niej, potem ona do niego, potem zaczęli się przytulać, obściskiwać, rączki latały to w dół, to w górę. Ich twarze spotkały się ze sobą, a ich języki i wargi zaczęły wydawać romantyczny odgłos mopa chlapiącego o mokrą podłogę, bajkowy pląs łososiowego ogona klepiącego w kałużę na kutrze, odgłos mątwy rzuconej o ścianę i z plaskiem osuwającej się na podłogę. Stękając przy tym romantycznie niczym buldog po wbiegnięciu na drugie piętro, sapiąc jak pedofil w sklepie z zabawkami. Tak, miłość w autobusach kwitnie. Nawet zimą.

#6. Kulturalni

Niektórzy obrali sobie za punkt honoru wyedukowanie współpasażerów w kwestii kultury poruszania się komunikacją miejską. Sytuacja właściwa, zaobserwowana gdy osoby próbujące wejść do autobusu skutecznie uniemożliwiały wyjście:
- Rusz się, urwał! Najpierw się, urwał, wychodzi, potem się, urwał, wchodzi!!! Wyp...laj mi stąd!
Sytuacja kilka razy obserwowana na Pradze Północ.

#7. Rowerzyści

W sumie dlaczego miałoby mi przeszkadzać to, że ktoś chce przewozić autobusem rower... W godzinach szczytu... Codziennie...

#8. Profesjonalni muzycy

Cisza, spokój, chwila wytchnienia po ciężkim dniu pracy... Wtem jedyną rzeczą wznoszącą swe dźwięki ponad szmer kół i szum silnika jest... rytmiczne stukanie nogą, stukanie długopisem w metalową rurkę, pstrykanie palcami. Podnoszę głowę, a tam jakiś młokos z pchełkami za pińć zeta w uszach, pstryka sobie w rytm wątpliwej jakości techno, bujając się przy tym jak gibon.

#9. Jedzenie

Co jedzą ludzie w autobusach? Oczywiście szybkie, śmieciowe jedzenie. Podróż autobusem w okolicach "restauracji" z sieci fast food to ciągła, prowokowana przez nozdrza, walka trzewi o niepowodowanie odruchu wymiotnego na widok i swąd smażonych specjałów, mających z jedzeniem tyle wspólnego, ile moje stare sandały z głębią Rowu Mariańskiego. Zresztą czasem w takiej sytuacji chciałbym sztachnąć się starym trampkiem, tak na otrzeźwienie zmysłów. W tej kategorii umieszczę też wszędobylskie kebaby.

#10. Flegma

- Ej, Justyna, jak ty strasznie kaszlesz!
- Ekghh, ekghhh, no wiesz, byłam u lekarza...
- No i co ci powiedział, no bo to okropne.
- To jest wirusowe zapalenie czegoś tam... Ty? O, to tym się można zarazić?
- Nie, chyba nie, jak wirusowe, to nie. A co?
- A nie, bo myślałam, że to może od Marcina, wiesz...
- Nie, tak raczej nie, raczej spoko.
Byłem świadkiem tej rozmowy, dziewczyna wyglądała jakby miała zaraz zejść. Po słowie "wirusowe" ja i kilka innych osób przesunęliśmy się w przód autobusu. Pewnie i tak niewiele by nam to pomogło. Niestety jest takich parę miesięcy w ciągu roku, kiedy audycja radiowa disco-polo zwykle dobiegająca z kabiny kierowcy jest zakłócana chóralnymi kaszlami z trzewi autobusu.

#11. A wiesz! Bo słuchaj, Mariolka...

Są dwa scenariusze tej sytuacji. W pierwszym ONA rozmawia z Mariolką przez telefon, raczej rozmawia DO Mariolki, bo nie daje jej ani sekundy na odpowiedź (jak znam życie, to tamta w tym samym czasie nadaje tak samo). I tak gada i nadaje, i gada i nadaje... Oczywiście najgłośniej jak umie, przerywa czasem jakimś prychnięciem w stylu "hasztag śmiechłam wiesz... hihi"

A ja naprawdę mam ochotę wsłuchać się w ten silnik z Jelcza...

#12. Młodzież w garniturach

Oddani wojownicy kompanii Domaniewskiej 'aka' Żołnierze Mordoru to oddzielny rozdział w teorii ewolucji ludzkości.
- Tak, panie prezesie! Tak jest! Już jadę! Zaraz będę!
No można rozmawiać przez telefon, ale po pierwsze primo: nie trzeba się drzeć. Po drugie primo: nie trzeba stać na baczność - co prowokuje możliwość nagłego upadku. Po trzecie primo ultimo: jeśli rozmowa z panem prezesem wzbudza w człowieku zespół kija w dolnej części pleców i sztywności członków, powodując zamieszanie wśród przegród nosowych współpasażerów muszących unikać lawirującego łokcia od tej ręki, która trzyma telefon... no... może jednak warto odłożyć tę rozmowę o dwie minuty, ewentualnie wyluzować, a najlepiej zastanowić się nad priorytetami w swoim życiu i wyjechać na stałe w Bieszczady? Temat zostawiam do przemyślenia.
Szeregowi żołnierze Mordoru, którzy nie odbyli jeszcze nigdy rozmowy z prezesem, rozpychają się za to malowniczo łokciami i na swoich laptopach kończą na szybko "prezki" w power poincie i uzupełniają bazy danych w Excelu. O godzinie ósmej minut trzydzieści, w największym możliwym autobusowym tłoku. Ja już pominę fakt, że kilka niemałych firm ryzykuje wypływ ciekawych danych przez jakiegoś niespełna inteligentnego rycerza bez cnoty znajomości GIODO i zwykłej kultury pracy z danymi.

#13. Profesjonalni beatboxerzy

Zawsze jest ich dwóch, jeden robi beatbox, a drugi wrzuca co chwilę "niezłe", "dobre to było", "to za..biste". Niestety nie jest to zakłamany obraz beatboxu, jaki znamy z zagranicznych hip-hopowych produkcji. To jest nasz rodzimy beatbox na miarę naszych możliwości, my tym beatboxem zatykamy niedowiarkom uszy. Dosłownie, bo brzmi on jak gorący żwir z porannej lewatywy, kręcący się w turbinie odkurzacza. Do tego autorzy bujają się jak bańki-wstańki, wymachując przy tym rękami, trącając stojących wokół ludzi. Ich szeleszczące drogie ciuchy ze skate-shopów mówią tylko tyle, że ich posiadacze nie są w stanie ogarnąć rozumem ile mamusia musiała pracować na ich zakup. To jest taki młodzieżowy bunt w narciarskiej kurtce za 900 zł.

#14. Wulgary

Ostatni wulgar jakiego widziałem był zarazem muzykiem jak i beatboxerem, w dodatku tancerzem, gibonem, rezusem i Mariolką w jednym. Ach! Z wiejskim akcentem. Tzn. w jego mniemaniu to pewnie był "amerykański-hip-hop-luz-akcent". Otóż... nie, nie był.
Wulgary uważają, że jeśli będą się zachowywać głośno, mówić głośno, przeklinać głośno, to wzbudzą szacunek (respekt!) wśród gawiedzi. Otóż... wzbudzają tylko litość i ubolewanie nad tym, że zagłada polskiej inteligencji w trakcie drugiej wojny światowej doprowadziła to społeczeństwo do skraju naturalnej głupoty. Prawdopodobnie wystarczyłoby pomniejszyć IQ takiego osobnika o jeden punkt, by nie umiał już samodzielnie oddychać.

#15. Atleci

Stoję sobie przy drzwiach wagonu, gdy nagle jakiś starszy pan przechodząc szturcha mnie z takim impetem, że mało co mi kredki z tornistra nie wypadły.
- Przepraszam! - mówię mocno w kierunku jego pleców. Dziadzio odwraca się.
- Nie szkodzi, nic się nie stało. - stwierdza zniesmaczony i idzie dalej.