Lenin - człowiek, na którego przeprowadzano zamachy... nawet po jego śmierci

Ciało Lenina, pomimo protestów Nadieżdy Krupskiej i Lwa Trockiego (nazwał to szaleństwem), zostało umieszczone w Mauzoleum 27 stycznia 1924 roku. Już dziesięć lat później, 19 marca 1934 roku, Mitrofan Michajłowicz Nikitin, pracownik podmoskiewskiego sowchozu "Postęp", próbował strzelić w mumię z rewolweru "Nagan". Przeszkodzili mu zwiedzający i strażnicy. Sam Nikitin popełnił samobójstwo.Znaleziono przy nim list pożegnalny:

Tej wiosny 1934 roku znowu bardzo dużo ludzi umrze z głodu, brudu, z powodu chorób wywołanych epidemiami... Czy nasi władcy, zasiadający na Kremlu, nie widzą, że lud nie chce takiego życia, że tak dalej żyć nie można, nie starcza siły i woli? Z radością umieram za naród. Od 13 roku życia pracuję, moje sumienie jest czyste, za prawdę jestem gotów na wszelakie tortury. Długo zastanawiałem się, męczyłem, obawiałem. Opamiętajcie się, co wy robicie? Dokąd zaprowadziliście ten kraj? Wszystko toczy się po równi pochyłej w przepaść...

W 1959 roku jeden ze zwiedzających rzucił w sarkofag młotkiem i rozbił jego osłonę

W lipcu 1960 roku przed mieszkańcem miasta Frunze, Tatarem Minibajewym, stał ciężki wybór: Lenin czy Stalin. Wybrał Lenina. W protokole zapisano, że Minibajew "wskoczył na barierkę i uderzeniem nogi rozbił szkło sarkofagu". Szkło pękło i odłamki uszkodziły skórę zabalsamowanego ciała Lenina. Mauzoleum zamknięto na kilka miesięcy w celu przeprowadzenia prac konserwatorskich. Minibajew podczas śledztwa przyznał się, że planował zniszczyć trumnę z ciałem Lenina już od 1949 roku i specjalnie przyleciał do Moskwy z Uzbekistanu, aby wykonać swój plan.

Następny zamach miał miejsce dwa lata później, kiedy zmumifikowanego Stalina usunięto z mauzoleum Lenina. 24 kwietnia księgowy z podmoskiewskiego Pawłowskiego Posadu, nazwiskiem Ljutikow, rzucił kamieniem w sarkofag, ale go nie rozbił. Zanim księgowy dokonał tego "bluźnierczego czynu", przez dwa lata pisał antysowieckie listy do gazet i ambasad państw zachodnich.


We wrześniu 1967 roku nastąpił pierwszy wybuch. Ciało Lenina nie ucierpiało, ale zginęli ludzie. Zamachu dokonał mieszkaniec Kowna - Krysanow. Zdetonował "pas samobójcy" przy wejściu do Mauzoleum. Terrorysta, o którym starano się pisać jak najmniej, poniósł śmierć na miejscu. Zginęło jeszcze kilka innych, niewinnych osób. Oto co pisał o tym dniu zaporoski fotograf Burbowski, który przebywał wówczas w Moskwie w podróży służbowej:

Wszyscy po prostu zamarli. Następnie publiczność z krzykiem w panice rzuciła się do ucieczki. Kiedy przeszła największa fala ludzi, patrzę: mija mnie mężczyzna, podnosi nogawkę — krew mu spływa po nodze. Żołnierz ponosi dziewczynę — jej noga, prawie oderwana, wisi. Przed wejściem do mauzoleum leżał mężczyzna z wnętrznościami rozciągniętymi na chodniku, a obok drugi, nad którym pochylało się kilka osób. Podobno został ciężko ranny. I wtedy zacząłem robić zdjęcia.

Pierwszego września 1973 roku miał miejsce kolejny zamach, tym razem w samym Mauzoleum. Nieznany mężczyzna, ukrywając pod ubraniem ładunek wybuchowy, wszedł do Mauzoleum wraz z licznymi wycieczkami dzieci. Na wysokości sarkofagu z ciałem Włodzimierza Lenina terrorysta zdetonował ładunek. Jak się później okazało, główna siła wybuchu przypadła na sarkofag, ale ten, ukryty pod szkłem nie do przebicia wstawionym po poprzednim zamachu, wychodzi z zamachu bez szwanku. W wyniku wybuchu zginął sam terrorysta i idąca za nim para małżeńska z Astrachania. Ciężkie ranny odniosło czworo dzieci w wieku szkolnym, a żołnierza pułku Kremlowskiego, pilnującego sarkofag, odrzucił podmuch wybuchu. Na miejscu wybuchu udało się znaleźć tylko rękę i fragment głowy terrorysty.


Po rozpadzie ZSRR pojawiły się głosy optujące za likwidacją Mauzoleum i pochowaniem Lenina na Cmentarzu Wołkowskim w Petersburgu, zgodnie z jego wolą. Duża część społeczeństwa, w szczególności komuniści, opowiada się jednak za pozostawieniem ciała Lenina w Mauzoleum.